"Ik zit al aan mijn vierde leven"
Helden van hier. De VTM-docureeks over de Aalsterse politie kon geen betere titel krijgen met het verhaal van wijkinspecteur Jill in het achterhoofd. “In 2013 heb ik mijn schoonzus verloren aan baarmoederhalskanker”, vertelt ze.
“Twee maanden later kreeg ik zelf de diagnose. Ik werd óók behandeld in Jette, bij dezelfde arts. De operatie was succesvol, al kreeg ik erna af te rekenen met veel complicaties. Maar: so far so good.” Jills ‘tweede leven’ kon beginnen en de bijhorende tattoo kreeg een plek op haar onderarm. Tot de hemel vijf jaar later opnieuw op haar hoofd viel. “Uitzaaiingen, in mijn longen en bekken. Er volgde een lange behandeling met chemo en bestralingen. Die tweede keer heb ik intenser beleefd, al was het maar omdat die plots zichtbaarder werd. Ik heb altijd lang haar gehad, maar door de chemo begon ik het te verliezen. Ik heb mijn haar toen beetje bij beetje korter geknipt, om het uiteindelijk helemaal af te scheren. Zoiets is heel confronterend.”
20 dagen intensieve zorgen
“Kanker laat je nooit meer los. Eigenlijk begint het pas ná je behandeling”, gaat Jill verder. “De chemo was dan wel succesvol, ik volgde nog steeds immuuntherapie. Ik kreeg het geneesmiddel Avastin voorgeschreven, maar dat veroorzaakte complicaties. Op oudejaarsavond 2022 belandde ik met een darmobstructie op spoed. Ik bleef pijn hebben en een buikoperatie drong zich op. Daarna lag ik 20 dagen op intensieve zorgen. Mijn leven heeft toen echt aan een zijden draadje gehangen. Ik kon niks meer, woog nog geen 50 kilo. De immuuntherapie werd stopgezet en plots is alles gekeerd. Voor de derde keer volgde een revalidatie: kine, weer leren eten... Stap voor stap maakte ik progressie. Het ging vooruit, maar traag.”
Tussen het volk
Een straffe madam, wordt er dan vaak gezegd. “Je hoort dat veel, dat je daar sterker uit komt”, zegt Jill. “Dat zou ik niet durven zeggen. Ik heb ook dikwijls in een hoekje zitten wenen. Je komt er vooral ánders uit. Futiliteiten, daar maak ik me allang niet meer druk om. Genieten van het leven met familie en vrienden, da’s voor mij nu het belangrijkste. Tijdens mijn dagen in het ziekenhuis heb ik onvoorwaardelijke steun gekregen van mijn familie, vader Willy en broer Christopher.
Voor hen was het helaas niet de eerste keer dat ze zoiets meemaakten. Ons mama overleed aan kanker toen ik 12 jaar was, in 2013 kreeg mijn schoonzus de diagnose. Mijn vader stond elke dag aan mijn bed – niet gemakkelijk met coronaregels – en deed alles voor mij. Terwijl ving Joke, een hartsvriendin, thuis mijn tienerzoon op. Ook op het werk was er veel samenhorigheid. Menselijk contact, dat doet me goed. Vroeger zat ik bij de verkeersdienst en de fietsbrigade, en stond ik meer tegenover de mensen. Als wijkinspecteur in Hofstade sta ik nu tussen het volk. Helemaal mijn ding.”
Grote redding
Bij de politie richtte Jill een loopgroepje op. “Onder de middag gaan we nu dikwijls lopen met collega’s. Dat geeft energie en is ontspannend. Sportief bezig zijn bleek achteraf mijn grote redding. De eerste week na elke chemo was afzien, ik kon bijna niks. Maar de tweede week stond in het teken van bewegen. Wandelen, hoe kort dan ook, maar vooral: actief blijven. Mijn droom is nu om lotgenoten te coachen en tijdens hun revalidatie in gang te krijgen en te houden. Met mijn vriend ga ik nu veel lopen en fietsen, en ik doe aan krachttraining. De 10 Miles was een eerste doel na mijn hospitalisatie, de 1000 km voor Kom op tegen Kanker mijn tweede.”
“Mijn droom is om lotgenoten te coachen en in beweging te krijgen”
Derde deelname
Jill maakt voor de 1000 km deel uit van de twee stadspelotons, met stadsmedewerkers en werknemers van de politie. “Ik fiets op 12 mei de voorlaatste rit van 125 km tussen Mechelen en Oostkamp. Het is mijn derde deelname. Ik fietste al twee keer mee na mijn eerste kankerdiagnose. De sfeer in de pelotons is hartverwarmend. Iedereen doet mee met een eigen verhaal of persoon in het achterhoofd. Ook de passage in Aalst op 10 mei wil ik zeker niet missen. Want als er één ding is wat Aalstenaars kunnen, dan is het wel voesj doeng. Zo sta ik ook in het leven.”
Aalst op vrijdag 10 mei middagstad van de 1000 km voor Kom op tegen Kanker
De 1000 km voor Kom op tegen Kanker is een vierdaags evenement tussen 9 en 12 mei. Tien pelotons fietsen elke dag twee keer 125 km van Mechelen naar een middagstad, en terug. Aalst is dit jaar samen met Glabbeek, Pelt en Oostkamp bij de gelukkige gemeenten. Op vrijdag 10 mei komen de pelotons rond de middag aan in het stadscentrum. Verwacht je aan veel sfeer, livemuziek, trommelkorpsen en animatie. Iedereen is welkom om de arriverende en vertrekkende pelotons aan te moedigen. Ook bekende ambassadeurs Goedele Wachters, Jeroom, Eva De Roo en Geert De Vlieger (foto) tekenen present. De middagstad met de meeste sfeer sleept bovendien de wisselbeker in de wacht.
