Onder de Watertoren: "Het water uit je kraan? Dat komt uit de Maas"

In 1927 werd de eerste watertoren in gebruik genomen, maar de huidige toren staat er sinds 1957. Een aantal jaren geleden werd hij grondig gerenoveerd en aan de buitenkant voorzien van blauwe ledverlichting, waardoor hij ’s avonds prettig oplicht. “In het werkingsgebied van Farys dat zich uitstrekt over Vlaams Brabant, West- en Oost-Vlaanderen zijn er nog iets minder dan 30 watertorens”, vertelt Stefaan De Schuijmer, coördinator technische gebouwen bij Farys. “Nieuwe torens worden in principe niet meer gebouwd door de hoge kostprijs. Puur theoretisch gezien zou je zonder watertoren kunnen, maar de toren heeft ook een functie als buffer. Bij grotere verbruiken zoals de dagelijkse ochtendpiek wordt dit hierdoor opgevangen. De watertoren van Aalst heeft een volume van 1 000 m³ of 1 miljoen liter drinkwater.Dat lijkt vrij groot.” Maar via de watertoren  ordt drinkwater aan +/- 10 000 gezinnen geleverd. Hier passeert dagelijks ongeveer drie miljoen liter drinkwater.”

Van Maas tot waterkraan

Stefaan loodst ons binnen in de beveiligde site. Er is naast toegangscontrole ook camerabewaking en je hebt verschillende sleutels nodig om tot boven te geraken. “Die beveiliging is logisch”, legt Stefaan uit. “Farys staat dagelijks immers in voor kwalitatief drinkwater en enkel bevoegde personen mogen de installatie betreden.” 

De poorten van de watertoren gaan open en plots bevinden we ons onder die gigantische paddenstoel met zijn acht eerder slanke poten. Binnenin betreden we een holle ruimte en dan nemen we het keldertrapje naar beneden. Naar de machinekamer. “Hier komt het water binnen en buiten via twee pijpleidingen”, gaat Stefaan verder. “Alles gebeurt geautomatiseerd. Er is ook nog een derde buis, dat is de ‘leeglaatleiding’ die, zoals het woord het zegt, voorzien is om het waterreservoir leeg te laten lopen mocht dat ooit nodig zijn voor onderhoud bijvoorbeeld.

Via de eerste buis, de vulleiding, wordt de toren constant bijgevuld. Dat water is afkomstig uit de Maas dat via het Albertkanaal, een waterloop die Antwerpen met Luik verbindt, uiteindelijk via een heel netwerk aan leidingen in Aalst toekomt. Via de tweede buis loopt het leidingwater naar de klanten.” Stefaan merkt onze verwondering op. “Veel Aalstenaars krijgen dus inderdaad gezuiverd water uit de Maas uit de kraan”, gaat hij verder. Farys controleert hiervoor dagelijks de kwaliteit van het leidingwater. Naast de waterleidingen vind je in de toren ook kabels en servers van de operatoren Proximus, Orange, Base en van Norkring, een aanbieder van digitale televisie- en radio-uitzendingen. Hun masten blinken op de hoge toren.

In de machinekamer komt het water binnen en terug naar buiten via de twee groene buizen.

Een smalle wenteltrap brengt je naar de top van de toren.

Onder deze laag beton zit het kolkende water in een groot reservoir.

48 meter hoog

We volgen de waterleidingen naar de top. Het water wordt naar boven gestuwd en komt terecht in de koepel, in een kale ruimte met in het midden een gigantische
betonnen waterkuip. De wenteltrap ernaartoe is niet zo’n aanrader voor mensen met hoogtevrees, want rechts van de leuning gaapt de diepte. We onderdrukken
de gedachte aan een nieuwe invulling voor het woord ‘waterval’. Via een tussenplatform en een volgende wenteltrap beland je bovenop het kolkende waterreservoir. Maar de klim naar 48 meter hoogte loont wel de moeite als je een fenomenaal uitzicht over Aalst wil.