Café Elckerlyc is het laatste resterende volkscafé in Terjoden. Al 25 jaar staan zus en broer Gloria en Slavko Livancic er achter de tapkraan. Namen die een andere afkomst verraden. En zelfs een bijzonder verhaal verhullen. “Wij zijn afkomstig uit Kroatië”, zegt Gloria. 28 jaar geleden ontvluchtte ik de oorlog in Joegoslavië samen met mijn twee zonen, ik was toen al gescheiden. Mijn broer kwam later aan. Van opleiding ben ik journaliste. Maar die droom moest ik opbergen. Ik schreef over de zware ijzervervuiling in de grond in mijn thuisstad Zenica, op 80 km van Sarajevo. Een probleem dat vandaag nog altijd aandacht vergt, maar waar niemand van wakker ligt. Vranckx zou er eens een reportage moeten over maken.”
“We zijn goed ontvangen in België”, gaat Gloria verder. “In gedachten zat ik nog lange tijd in Joegoslavië, maar mijn leven speelde zich voortaan hier af. Ik las een advertentie in De Streekkrant om dit café over te nemen en ik waagde de sprong. Ik volgde cursussen Frans en Nederlands, maar de taal leerde ik het best hier met ‘mijn volk’ in het café en dankzij ondertitels op tv.”
Vrouw aan de macht
Gerard Van den Hauwe van Harmonie De Terjodenaren knikt instemmend. “Wij komen hier al jaren met de Harmonie. Ik heb enorm veel respect voor Gloria, voor de manier waarop zij dit nieuwe leven heeft opgebouwd.” De Harmonie, ontstaan in 1951, is ruim vertegenwoordigd. Gerrit Paepe, Louis Van den Hauwe, André Buys, Nathalie Verbruggen en voorzitter Leentje De Brouwer schuiven bij aan tafel. Even later sluit ook de dirigent aan, Braam De Tant. “Onze vereniging zit in de lift”, zegt Gerards’ broer Louis. “Op een half jaar tijd kregen we er 7 muzikanten bij. Nu zijn we met 27 en in januari komen er nog eens twee leden bij. De verhouding mannen-vrouwen is ook bijna 50-50.”
Één van die vrouwen zwaait hier al vijf jaar de plak: Leentje. Zij maakt al sinds haar elfde deel uit van De Terjodenaren. “Ik speel hier al 35 jaar”, vertelt ze. “Onze harmonie herleeft nu, maar we kampten een tijd met dezelfde problemen als de andere Aalsterse orkesten: te weinig instroom. Ik vind het jammer dat er op dat vlak nauwelijks samenwerking is met de Aalsterse Academie voor Podiumkunsten. Anderhalf jaar geleden ontmoette ik oud-klasgenoot Braam toevallig. Ik kon hem overhalen om onze dirigent te worden. Hij zorgde met zijn eigentijdse programmatie voor een nieuw elan.”
Gerard, Gerrit, voorzitter Leentje, André, Nathalie en Louis genieten van een Trejensen Tripel, het lokale bier uit Terjoden.
“Nog geen noot lezen op 70 jaar”
“Ik was dirigent in Zottegem en nu nog steeds ook in Heusden”, vertelt Braam. “Ik merkte dat de modernisering van de muziekkeuze aanslaat. We spelen nauwelijks nog traditionele marsmuziek. Tot ons repertoire behoren nu radiohits als ‘Uptown Funk’ van Bruno Mars, ‘Can’t Stop the Feeling’ van Justin Timberlake, of bekende filmsoundtracks. Dat spreekt jonge mensen meer aan. En we kunnen nog altijd nieuwe leden gebruiken.” Nooit te oud om te leren, daar is Terjodenaar André het beste voorbeeld van. Pas na zijn pensioen koos hij voor de harmonie. Op zijn 70ste kon hij nog geen noot lezen. “Ik krijg nog altijd opleiding bij de harmonie en verzorg er de PR”, zegt André. “Nu speel ik euphonium (soort kleine tuba, red.). We repeteren elke maandagavond in ons eigen lokaal.”
De twaalf apostelen
Het eindejaarsconcert vindt plaats in De KeirK, aan de overkant van de straat. De voormalige kerk is omgebouwd tot een hippe feestzaal, voorzien van alle mogelijke snufjes. Verantwoordelijk voor dit succes: ‘de twaalf apostelen’, want zo noemen de twaalf vennoten zichzelf. Edwin Goubert, Jean-Pierre De Wael, Juliette De Rick en Elsie Derde leiden ons rond. “Toen de kerk ontheiligd werd, dienden we een dossier in om er een feestzaal van te maken”, vertelt Edwin. “Het zou een weekendproject worden, want we werken bijna allemaal nog fulltime. In mei 2018 kregen we de sleutels. Hier was niets. Drie stopcontacten, geen sanitair… Gedurende een jaar kwamen we hier elk weekend alles zelf doen: elektriciteit leggen, de toiletten installeren, schilderen…”
Swingen en dansen
“De serie ‘De 13 Geboden’ (vtm) deed hier zijn lancering, in augustus 2018. Eigenlijk waren we toen nog niet helemaal klaar. Onze eerste echte grote activiteit was nieuwjaar 2018-2019. Alles verliep last minute. Het was complete chaos achter de schermen, een enorm risico, maar niemand heeft daar wat van gemerkt. Het werd een blijvend succes. Oudejaarsavond geraakte dit jaar op slechts 4 dagen volledig volgeboekt. Tijdens de langdurige coronasluiting hadden we geluk dat we dit slechts als hobby doen: anders was het al gedaan.”
“Naast trouw- en bedrijfsfeesten, doen we ook eigen events”, vult Elsie aan. “Halloween, een schlagerfestival, of onze Champagnebeurs (31 mei tot 2 juni volgend jaar). Eenmaal per maand organiseren we een Swing&Dance voor de doelgroep van 45-65 jaar. Waar kunnen de mensen van onze leeftijd anders nog dansen?” En (ex-)kerk of niet, ook op het vlak van veiligheid wordt niet gerekend op hulp van bovenaf: “Er zijn zes nooduitgangen en 72 rook- en warmtesensoren”, vult Edwin aan. “De brandweer van Aalst stond versteld: geen enkele opmerking. Ook dat is uniek.”
