Samen in de strijd tegen eenzaamheid
Dag 1
Chris: “Vijf Aalstenaars, waaronder ikzelf, stappen op de trein naar Zaventem, klaar voor een avontuur in San Sebastian, Spanje. We vliegen naar Bilbao en rijden dan naar de prachtige kuststad San Sebastian. De stad betovert ons met haar groene heuvels, hoge flatgebouwen en gezellige wandelpaden. De drukte van de stad verdwijnt hier tussen het groen en overal borrelt een ontspannen sfeer."
Nicole: " De reis begon met een mooi, warm welkom: onze taxichauffeur verrastte ons met zijn tablet: een embleem van Stad Aalst! Een ‘snelle’ rit (ongeveer 1 uur) brengt ons naar het hotel.
We spreken af om samen de stad te verkennen. Eerste indruk: wat een STAD!"
Dag 2
Chris: "Een vrije voormiddag, dus gaan we op verkenning onder een stralende zon. Nog geen half uurtje stappen brengt ons in het oude stadscentrum met zijn smalle straatjes, oude pleinen, kerken, indrukwekkende gevels van de appartementshuizen, leuke winkels en eetgelegenheden. Het oude stadscentrum ademt geschiedenis. Er heerst een gezellige drukte in de smalle straten. Mensen die buiten pintxos eten aan kleine hoge tafeltjes, drinken in gezellige hoekjes tussen de hoge gebouwen. We wandelen verder en plots staan we aan één van de drie badplaatsen gelegen in een baai aan de golf van Biskaje. Hier is duidelijk de zomer begonnen.
Geen tijd om te zonnebaden, wat foto’s genomen en keren terug via het nieuwe stadscentrum al wandelend tussen de bomen langs de rivier Urumea naar het hotel.
In de namiddag gaan we naar de provinciale raad (Gipuzkoako Foru Aldundia) voor de kick-off van het driedaagse event. De aankomst van de internationale delegaties Spanje, Oostenrijk, Portugal, Denemarken, Ierland en Belgie gaat niet onopgemerkt voorbij. De Spaanse organisatoren en prominenten verwelkomen ons hartelijk met heel wat publiciteit. Het voelt onwennig zoveel aandacht te krijgen en gevolgd te worden door fotografen en cameraman.
Een rondleiding met gids doorheen het indrukwekkende historische gebouw leidt ons naar de vergaderruimte waar we voor het eerst kennismaken met alle deelnemers in het project Korale. De doelstellingen worden toegelicht voor de partners, de stakeholders worden uitgenodigd om samen met een gids de stad te ontdekken. De avond wordt afgesloten met een diner in het oude stadscentrum.
Een fijn begin … benieuwd wat morgen brengt."
We maken indruk met onze aanpak van 'reaching in vs reaching out'
Dag 3
Nicole: "Het congres heeft plaats in het Tabakalera gebouw. Een fabrieksgebouw onder staatseigendom (1913-2003) waar een duizendtal arbeiders (meestal vrouwen) werkten voor de productie van sigaren en sigaretten. Nu is het gerenoveerd tot een cultuurtempel waar de +/-300 genodigden de voorstelling van het Korale programma zullen volgen.
De internationale delegaties uit Spanje, Oostenrijk, Portugal, Denemarken, Ierland en België krijgen een hartelijk welkom van de Spaanse organisatoren. Op het podium verschijnt een vertrekkende locomotief …de ‘community Rail’ .. het startsein is gegeven! Onder de noemer "samen strijden tegen eenzaamheid" vertellen we elk een eigen verhaal, delen we ervaring en mogelijke oplossingen. Moderator Pili Kaltzada vraagt de verschillende sprekers op het podium: van politiek vertegenwoordiger, academici tot architect.
De tolken doen hun best zodat we via de oortjes, (weliswaar in het Engels) de debatten kunnen volgen. Daarna komen alle internationale partners aan het woord en ‘last but not least’ Charlotte De Wilde, teamverantwoordelijke zorginnovatie, voor de stad Aalst. Zij brengt vlotjes het project ‘reaching in versus reaching out’ in beeld en zet onze zorgstad Aalst op de kaart… en het wordt algemeen gesmaakt. Een beetje fierheid is hier op zijn plaats!
’s Namiddags is het tijd voor de praktische uitrol met het project: ’Hariak Kantuz donestia', of het bijwonen van een zangkoor - gemeenschap het uit senioren.
We krijgen een korte uitleg over het ontstaan, het gemeenschappelijke doel en de inzet om muziek en gezang in te zetten als strijd tegen vereenzaming van senioren.
Wat nadien volgt kan ik emotioneel niet goed omschrijven: een honderdtal zingende senioren onder begeleiding van jonge musici brengen een waar engelengezang. Wij krijgen een plaats vooraan en binnen het kwartier zingen we samen een paar zinnen in het Euskadi… worden we meegezogen in het fonetisch uitgeschreven refrein… wat een uitzonderlijke unieke beleving…dit groots gevoel ga ik nooit vergeten!
Het directe contact met enkele senioren achteraf brengt verhalen tot in Antwerpen en Brussel en contactgegevens worden uitgewisseld. Wat een dag!
