Op 12 november overleed Antoine Muylaert, ereburgemeester van Aalst. Geboren op 17 januari 1931, op de feestdag van de Heilige Sint-Antonius, zo kwam hij aan zijn voornaam.
Over de mens Antoine Muylaert hoor je unaniem positieve klanken. Gemoedelijk, behulpzaam, bereikbaar, vastberaden. Hij was de zoon van twee onderwijzers, zijn vader was bovenmeester (de voorloper van de directeur) en zijn moeder lerares in het eerste leerjaar van de jongensschool. Voor hij politiek actief was, was Antoine rozenkweker en -uit goede bron vernomen- ook een begenadigd zanger in het koor.
Maar Antoine Muylaert maakte uiteraard vooral naam als de laatste burgemeester van Herdersem. Die functie bekleedde hij tussen 1970 en 1976, tot aan de fusie met Aalst. Hij maakte zo met zijn katholieke partij, de CVP, een einde aan meer dan 30 jaar liberaal bestuur in Herdersem en zorgde volgens de overlevering voor een nieuwe impuls in het dorp en voor vernieuwing.
Intercommunale avant-la-lettre
Opmerkelijk tijdens zijn bestuur was zijn goede verstandhouding met de burgemeesters van Moorsel en Baardegem, respectievelijk Raymond Uyttersprot en Robert De Pauw. De drie dorpen werkten intensief samen en wisselden materiaal en gegevens uit. Je kon zelfs spreken van een intercommunale avant-la-lettre. Enkel Meldert ontbrak in dit samenwerkingsverband, daar zat de CVP met Lambert Van de Sijpe nog in de oppositie. Dat deze vier dorpen zich zouden verenigen in VVV De Faluintjes was een gevolg. ‘Den Toonen’, zoals Antoine lokaal genoemd werd, zorgde ervoor dat Herdersem toetrad tot dat VVV.
Tijdens zijn bestuursperiode was hij onder meer een sleutelfiguur in de pastoorskwestie die het dorp begin de jaren ’70 in de ban hield. De zeer conservatieve en liberaal genegen pastoor aardde niet in het bruisende Herdersem. Zo wilde hij bijvoorbeeld de voetbalploeg Patro Herdersem -het katholieke antwoord op het liberale SK Herdersem- aan banden leggen, wegens heiligschennis. Onder meer onder impuls van Antoine Muylaert kwam daar hevig verzet tegen, onder andere via een betoging op het bisdom in Gent. Door de financiële middelen van de kerk te blokkeren vanuit de gemeente, dreigde het bisdom ermee de parochie zelfs op te heffen. Op die manier werd er druk uitgeoefend op de pastoor en die hield het uiteindelijk voor bekeken.
Dat was natuurlijk niet het enige wapenfeit van waaruit bleek dat Muylaert een doorzetter was. Het belangrijkste voorbeeld was zijn strijd tegen de gemeentefusie. Een gemeentefusie van de vier Faluintjesgemeenten, dat was de doelstelling, maar een fusie met Aalst, dat zag Muylaert niet zitten. En niet alleen hij. Meerdere betogingen en zelfs een busreis richting de toenmalige bevoegde minister Michel in het verre Aarlen ten spijt, werd zijn dorp Herdersem in 1977 toch toegevoegd aan Aalst.
Buik vol van politiek
De fusie betekende meteen ook het einde van de politieke loopbaan van Antoine Muylaert, hij had er zijn buik van vol en kwam niet meer op. Wel bleef hij achter de schermen nog actief. Hij legde zich sindsdien toe op de oprichting van zijn verzekeringskantoor. Een KBC-kantoor, van de boerenbond dus, want daar was hij erg aan gehecht. Het verzekeringskantoor bestaat vandaag nog steeds, het werd verdergezet door zijn zoon en kleinzoon. Als secretaris van de Landelijke Gilde lag Antoine lag ook aan de basis van de bloei van die vereniging. Een vereniging die ook vandaag nog floreert met om en bij de 120 leden. En niet te vergeten, was hij ook een van de voortrekkers van de vernieuwing van het parochiecentrum.
In 2018 werd Antoine Muylaert door de stad benoemd tot ereburgemeester. Daar was hij trots op, maar hij bleef wel Herdersemnaar in hart en nieren. Begin dit jaar verwelkomde hij een achterkleinzoon, die naar hem werd genoemd. De kleine Antoine maakte het viergeslacht compleet.
