Brent Van Moer: “Liever een goeie wielrenner”
Natuurlijk kennen we Brent Van Moer al een tijdje als renner van Lotto Soudal, maar sinds de afgelopen Tour kunnen we er ook echt een gezicht op kleven. Dankzij zijn fel gesmaakte vlogs met Victor Campenaerts.
Hoe kwamen jullie op het idee van de filmpjes?
Van Moer: “Vorig jaar maakte Victor die filmpjes met Jasper De Buyst, maar Jasper was er dit jaar niet. Daarom vroeg hij aan mij om zijn kamergenoot te zijn. Ik zag dat wel zitten om die filmpjes te maken. Een scenario hadden we niet, meestal was het ook in één take klaar. Na een week zagen we dat iedereen erover bezig was, het sloeg aan. Dat we tijdens de Tour dan ook nog een filmpje konden maken over de ritzege van Victor, maakte het alleen nog mooier.”
Een ander, hilarisch filmpje ging over "Hold the wheel, dickhead", een verwijt dat Victor naar zijn kop kreeg toen hij een gat niet dichtreed. Mogen we nog altijd niet weten wie die uitspraak deed?
Van Moer: (lacht) “Dat vraag je beter aan Victor.”
In 2021 heeft het land collectief gevloekt toen je afstevende op ritwinst, maar op 100 meter van de streep nog werd gepakt door het peloton. Nog vaak aan teruggedacht?
Van Moer: “Ja, zeker wel. Ik word er nog op aangesproken. Hoeveel keer krijg je die kans? Maar Victor toonde dat het kàn, he? Laat ons hopen dat ik nog eens in zo’n situatie mag geraken.”
Laatste vraagje: je papa is voorzitter van voetbalclub SK Beveren. Mocht je een even succesvolle carrière kunnen hebben als voetballer, wat zou je dan kiezen?
Van Moer: “Doe toch maar wielrennen. Het is een mooiere sport, kort bij het publiek. Ook al kijk ik ook graag naar voetbal.”
Gianni Vermeersch: “Wanneer je afziet, denk je: ik kom hier nooit meer terug”
De ploegmaat van Jasper Philipsen en Mathieu van der Poel maakte zijn debuut in de Tour op zijn 31ste. Vermeersch verdiende daarvoor vooral zijn strepen als wereldkampioen gravel in 2022 en als cyclocrosser.
Hoe beleefde je je eerste Tour?
Vermeersch: “Dat was plezant, hé, ik heb een hele mooie Tour gehad. Drie zeges voor Jasper, dat was een voltreffer. Ik wist dat het niveau hoog zou zijn, maar het is echt wel elke dag pompen. De tweede week was ik een beetje verkouden en dan moest ik me beperken tot volgen. Na bepaalde zware etappes zie je zo af dat je denkt ‘ik kom hier nooit meer terug’. Maar als je dat dan volbracht hebt, blijft de Tour toch de mooiste koers ter wereld. Al bij al heb ik de 3 weken goed overleefd en de ploeg was tevreden. Enkel over de gravelrit was ik persoonlijk wat ontgoocheld. Ik zat in de vroege vlucht, maar ik moest lossen op een steile helling. Van die rit had ik iets meer verwacht. Gravel is mijn ding en tijdens de wintermaanden ga ik ook blijven crossen, die combinatie geef ik niet op."
Oliver Naesen: “Vertrouwen voor een volgende editie”
Een volgende selectie voor de Tour in 2025? Dat zou dan de tiende zijn voor Oliver Naesen. En nog altijd met even veel plezier.
Naesen: “Het magische van je eerste keer kun je maar één keer meemaken natuurlijk, maar de Tour is gewoon hét evenement van het jaar. Ik streef er telkens naar om dit mee te kunnen maken, om geselecteerd te worden. Mijn rol is nu die van wegkapitein, het is heel aangenaam koersen op die manier, je wordt gewaardeerd. In mijn begindagen had ik echt nog de hoop om zelf een rit te winnen, ik kwam een paar in de buurt, maar het is ook wel leuk om iets bij te dragen aan het collectief. De enige rit waar ik me had kunnen laten zien, was de gravelrit. Het vroeg enige opoffering van me, maar ik bleef bij onze kopman Felix (Gall, red), die echt op zijn ongemak was, hij loste elke gravelstrook. Ik moest de hele dag wachten op hem, maar bon, dat is mijn werk. Hij zal dit niet vergeten. Felix zat in zak en as omdat het niet draaide zoals we hoopten. Maar hij was niet alleen. De voorbije 4 jaren had onze ploeg altijd een ritzege beet. Dan krikte de Tour ons seizoen op. Dat was nu net omgekeerd. We stonden tweede in World Tour ranking aan vooravond van deze Tour en daar is nu abrupt een einde aan gekomen. Maar ik ben er graag volgend jaar opnieuw bij. Dan mag de aankomst zeker weer de Champs Élysees worden. Dat is toch één van de meest mythische straten."
Steff Cras: “Een uurtje geslapen”
Zijn elfde plek in de Ronde van Spanje vorig jaar was al opmerkelijk, maar na zijn horrorcrash in Baskenland in april, gaf niemand nog een cent om Steff Cras in de Tour. Maar mirakels bestaan: Cras werd knap 16e. Mocht dit gebeurd zijn tijdens magere Belgische wielerjaren die we al hadden in de Tour, zouden de kranten erover vol gestaan hebben.
Jouw team, het Franse TotalEnergies telt na het vertrek van onder andere Sagan slechts twee buitenlanders meer: jij en Dries Van Gestel. Dat je toch geselecteerd werd, daar spreekt vertrouwen uit na die zware valpartij.
Cras: “Ik zou er zeker in april voor getekend hebben, er was heel veel twijfel om snel weer te kunnen koersen. De ploeg communiceerde vrij snel na mijn valpartij dat de Tour ook het doel bleef. Dat deed plezier, ik hou van de familiale sfeer die in het team hangt. Ik heb er het maximale uitgehaald. Na de etappes kampte ik wel nog met wat last aan de ribben, maar tijdens het fietsen had ik gelukkig geen problemen.”
Het was ook al even geleden dat jouw team nog eens wat won in de Tour, dat lukte nu met Turgis.
Cras: “Dat was inderdaad al jaren niet meer gebeurd, het gebeurde bovendien de dag voor de verjaardag baas van de ploeg. Toen was onze tour al geslaagd, al de rest was bonus. Gisteren hebben we dat uitgesteld gevierd in Nice. Ik had wel al een vroege vlucht en heb maar een uurtje geslapen. Dat gaat pikken straks, maar ik heb wel zin in mijn eerste criterium van Aalst.”
Victor Campenaerts: “Geroepen en getierd”
'Vocsnor', Victor Campenaerts, groeide deze Tour voor onze landgenoten uit de tot dé publiekslieveling dankzij zijn filmpjes, maar vooral dankzij die fantastische ritwinst.
Tegen Sporza zei je dat je de braspartij na je zege zou uitstellen tot in Nice. Heb je woord gehouden?
Campenaerts: (bijna geen stem meer) “Ja ik heb het redelijk goed gevierd, dat kan wel gezegd worden. Weinig slaap was het probleem niet, mijn vlucht was pas om 12 uur, maar ik heb veel geroepen en getierd om boven de luide muziek te geraken (lacht). Sowieso was dit de mooiste zege uit mijn sportieve carrière, ook al vanwege de emoties en de rush die aan de Tour voorafging. De filmpjes die we maakten werden vorig jaar al heel goed ontvangen en de reacties waren mede dankzij die zege nog eens zo intens. En wie de uitspraak over dickhead deed? Nee, dat kan ik echt niet zeggen (lacht).”
Biniam Girmay: “Heel erg dankbaar”
In 2022, na Girmays winst in Gent-Wevelgem, schreef De Morgen: “Op een dag zal een zwarte wielrenner een rit in de Tour winnen”. Meer zelfs: die renner pakte meteen ook de groene trui. Biniam Girmay uit Eritrea schreef geschiedenis.
Girmay: “Oh leuk om te horen, ik wist niet dat ze dat geschreven hadden. Het is altijd leuk om een koers te winnen, maar een rit winnen in de Tour is meer dan je je kunt voorstellen. Zeker voor mij én voor Afrika. We hadden wel al enkele pro-renners zoals Teklehaimanot die 4 dagen de bolletjestrui droeg in 2017, dat was al een grote prestatie voor ons. Maar om eerlijk te zijn, dit had ik nooit verwacht. Als kind zag ik de Tour op de tv, vorig jaar was ik al heel blij om deel te nemen, maar dit is nog uitzonderlijker. Ik ben heel erg dankbaar."
Volgens de BBC zei je ooit: "Het is moeilijker om Eritrees kampioen te worden dan om een rit in de Ronde van Frankrijk te winnen."
Girmay: (lacht) “Waar heb je dat gevonden? Ja, het is waar, als je in een land zoals dat van mij de beste bent, dan volgen ze je, dan zit iedereen op je wiel. Niet simpel dus. (lacht) Én er is veel talent in Eritrea. Ik ben er al 5 of 6 jaar geen kampioen geweest.”
Melanie Peetermans: “Jasper sprong in het zwembad met zijn kleren aan”
Terwijl manlief Jasper Philipsen omringd wordt door pers, wacht Melanie Peetermans -achter elke sterke man staat een sterke vrouw- vol trots op de start van het criterium. Twee jaar geleden zou ze op gelijkaardige manier haar allereerste interview geven aan ons, toen nog daags na Japsers eerste Tourritzege op de Champs-Élysées. Zijn teller staat ondertussen op 9, het aantal interview dat Melanie ondertussen gaf ligt zelfs nog hoger.
Peetermans: “Ja dat herinner ik me nog (lacht). Ik was toen super trots en natuurlijk ben ik dat vandaag nog steeds. Jasper is na een mentaal moeilijke eerste week blijven knokken. Ik was zó blij met die eerste rit. De Champs Élysées was mooi, maar deze eerste rit in de Tour zeker ook, er viel zó'n pak druk van zijn schouders. Een sprint kijk ik altijd met één oog dicht. Ik leef heel hard mee. Tijdens de koers word ik vaak keimisselijk, dan moet ik zeggen: ‘mannen ik moet even gaan zitten want ik denk dat ik van mijne sus draai’. De eerste 12 dagen was ik erbij in Frankrijk, dan ben ik even naar huis geweest en ik ben teruggekeerd tijdens de rustdagen."
In HUMO zei je dat je erg uit zou kijken naar het wijntje achteraf in Nice. Is dat gelukt?
Peetermans: “Zeker. Maar zowel Jasper als ik hielden het op eentje. We zijn braaf gebleven, met een kater op het vliegtuig stappen, dat zag ik niet zitten (lacht). Het werd een heel fijn feestje wel, we hebben met de ploeg iets gegeten en Jasper is nog in het zwembad gesprongen met zijn kleren aan. En nu zijn we dus voor het derde jaar op rij in Aalst daags na de Tour en dat is altijd leuk geweest.”
Je zat al in Vive le Velo en ook tal van kranten en tijdschriften wilden je verhaal. Word je nu ook vaak herkend?
Peetermans: “Dat valt goed mee (lacht). Maar het is best grappig wanneer mensen me herkennen of me bellen voor een interview. Gelukkig is iedereen altijd beleefd en vriendelijk.”
